Bij de vogelkijkhutten Jaap Deensgat en De Baak in het Lauwersmeergebied kom ik wel vaker. Maar zelden waren er zó weinig vogels te zien (binnen een goede afstand om er foto’s van te maken) als vandaag. Toch kun je desondanks genieten van zo’n middagje Lauwersmeer. Bij de vogelkijkhutten heb je tenminste geen ‘massatoerisme’ en de meeste mensen die je er tegenkomt zijn bezig met kijken, genieten en foto’s maken van wat ze zien.
Vogelkijkhut De Baak
In eerste instantie was ik naar ‘De Baak’ gegaan maar daar waren afgezien van wat Grauwe Ganzen en een verdwaalde zilverreiger weinig vogels te zien. Wel hoorde je een paar baardmannetjes (twee ervaren vogelaars vertelden mij dat het baardmannetjes waren die we hoorden) en zag je af en toe iets door het riet schieten. Maar foto’s maken ging niet lukken, ze lieten zich niet zien. Hoop ik toch altijd nog eens vast te leggen want het zijn bijzonder mooie beestjes.
Zilverreiger en Schotse Hooglander, Vogelkijkhut De Baak
De vogelaars, waar ik een leuk gesprekje mee had, kwamen speciaal vanuit Zwolle om een dag langs de vogelkijkhutten in het Lauwersmeer te trekken. Ook zij hadden tot nu toe weinig succes maar ze vonden het wel erg mooi bij ons in het Noorden – ze waren nog nooit eerder in het Lauwersmeergebied geweest.
Vogelkijkhut Jaap Deensgat
Omdat bij De Baak niet zo veel te zien of beleven was dus maar snel door naar Jaap Deensgat.
Zwaan bij Jaap Deensgat
Maar ook hier was er, afgezien van wat zwanen en overvliegende ganzen, op vogelgebied weinig te zien. Dat mag voor mij de pret niet drukken want de natuur in het Lauwersmeer is mooi en ik kon er, naast dat ik weer even wat beweging kreeg (een kilometer of 5 lopen alles bij elkaar) toch een paar mooie plaatjes maken.
De trip ging per auto vandaag want langs twee vogelkijkhutten op de fiets, en even toeren door Friesland, werd me toch te gek qua afstand. Daarnaast, de auto -die we nog niet zo lang hebben- staat veel te veel stil omdat ik sinds maart nagenoeg alleen nog maar thuiswerk en voor mijn bedrijf geen klanten meer bezoek (en in principe ook niet meer ontvang).
De rietgors is een vogeltje die in de Grote Wielen bij Leeuwarden veel voorkomt, zo meldt de website Vogels Grote Wielen. Daarnaast kom je er ook veel andere (roof)vogels tegen, zelfs op een koude, maar toch mooie, dag als vandaag zijn ze overal te zien en vooral te horen.
Op de foto vastleggen ging wat moeilijker, toch zag ik op een zeker moment een dappere rietgors in een door de wind wild heen en weer bewegend stukje begroeiing zitten. En toen de wind gelukkig éventjes wegviel kon ik ‘m nog mooi op de foto krijgen ook. Ondanks het feit dat ‘ie zich leek te verstoppen achter een takje.
Het was al weer even geleden dat ik in de Grote Wielen was geweest. Of het door de kou kwam of omdat je in het broedseizoen een groot deel niet mag betreden weet ik niet, maar er was helemaal niemand aanwezig. Geen auto’s op de parkeerplaats en tijdens het rondwandelen (behalve bij het uitkijkpunt waar ik ook nog even naar toe was gereden) kwam ik niemand tegen. Heerlijk rustig! En dat terwijl de stad Leeuwarden op een spreekwoordelijke steenworp afstand ligt.
Vanaf en naast het uitkijkpunt had ik mooi zicht op de Konikspaarden die er rondlopen. Naast de paarden en de Rietgors heb ik weinig dieren vast kunnen leggen dus heb ik mij deze keer verder beperkt tot een paar plaatjes van het terrein zelf.
De Onlanden tussen Peize en Groningen is een populair gebied bij onder andere wandelaars en fietsers maar natuurlijk ook fotografen. Ik wilde met eigen ogen daar graag gaan zien of het inderdaad zo mooi is als dat ik op veel foto’s had gezien.
Het (natuur)gebied bestaat nog niet eens zo lang, van Wikipedia:
De plannen voor De Onlanden zijn een uitvloeisel van de wateroverlast die een groot deel van Nederland in 1998 trof en die leidde tot acute bedreiging van enkele stadwijken van de stad Groningen. In 2001 presenteerde de zogenaamde stuurgroep Water 2000+ een plan om grote gebieden in Groningen en Noord-Drenthe (ongeveer 3.000 hectare in de kop van Drenthe) aan te wijzen als waterbergingsgebied. Dit leidde tot de plannen zoals deze in de herinrichting Peize gestalte kregen. In het plan werden vele dijken aangelegd en daarnaast waterwegen, bruggen, autowegen en fietspaden aangepast.
OP DE SCOOTER
Omdat dit weekend de auto was uitgeleend aan één van de dochters, haar scooter bij ons in de schuur stond én omdat ik het net iets té ver vond om te fietsen (zeker na de rit van gisteren) ben ik op de scooter er heen gereden.
Eigenlijk is dat van één kant wel jammer want onderweg zag ik natuurlijk ook veel wat ik graag op de foto had willen zetten maar om nu steeds te stoppen voor elke reiger, zwaan of putter die ik onderweg zie,.. tja, dan bereik je de Onlanden natuurlijk nooit! 🙂
Maar anderzijds is er niks zo leuk als scooter rijden (vind ik). In mijn jeugd was ik al behoorlijk verslingerd aan toeren met mijn bromfiets en de huidige scooters zijn perfecte dingetjes om lekker te rijden; wendbaar, snel en je kan op plaatsen komen waar je met de auto niet kunt komen…
Terugreis ben ik door het gebied rondom het Leekstermeer gereden dat verbonden is aan de Onlanden. Heenreis had ik voor een meer ‘zekere’ route gekozen, via Hoogkerk richting Peizermade. Zo kwam ik terugreis ook nog weer eens door Roderwolde, waar ik de Woldzigt Molen en de kerk (weer) op de foto heb gezet.
DE ONLANDEN
Regelmatig zie ik prachtige foto’s voorbij komen van het gebied en soms van de natuur (dieren) die er leven. Helaas ook vaak foto’s waar de nabewerking van af spat waardoor je geen realistisch beeld krijgt. Ik ben niet tegen nabewerken, begrijp me goed, maar je kan ook overdrijven,…
Het was een beetje lastig te vinden (op de scooter geen navigatie, dus af en toe stoppen om op google maps te kijken) maar uiteindelijk reed ik de Onlanden in vanaf de Zanddijk (Peizerwold) en na wat rondrijden kreeg ik de uitkijktoren in het vizier. Dus dat als ‘stip op de horizon’ vastgehouden en heen gereden.
Lopend vanaf de (fiets)parkeerplaats naar de uitkijktoren werd ik al getrakteerd op een aantal prachtige vogels en vlinders. De meeste mensen stappen stevig door richting de toren, ik heb over het zandpad héén en terug vele malen langer gedaan dan het beklimmen van de toren zelf. Want er is veel, héél veel, te zien.
Zoals deze (naar ik meen) Waterpieper. Wel vreemd dat ik ‘m aantrof, en even verderop nog een. Want volgens de vogelbescherming leven ze in de zomer boven de boomgrens (dus véél noordelijker, ergens boven in Noorwegen e.d.).
[update] Inmiddels weet ik dat bovenstaande foto een vrouwtjes Roodborsttapuit is (één van de beheerders van Waarneming.nl liet mij dit weten, waarvoor dank!).
Ook veel vlinders daar, waaronder dit Bruine Zandoogje. Een vlinder die op de rode lijst staat maar op dit moment ‘niet bedreigd’ is volgens de Vlinderstichting. Ik heb er zeker een tiental gezien daar.
Vanuit de uitkijktoren kijk je, met helder weer, behoorlijk ver. Natuurlijk is de Stad (Groningen) ook prominent zichtbaar. Sowieso is er veel bebouwing zichtbaar, waar je ook heen kijkt. Inclusief stroommasten e.d. maar goed, het was van oorsprong dan ook geen natuurgebied.
ROODBORSTTAPUIT
Teruglopend naar de scooter zag ik op de parkeerplek opeens een vogeltje landen op een container die daar stond, die ik nog nooit eerder had gezien: een roodborsttapuit. Snel een paar foto’s gemaakt. Terwijl ik nog even stond te kijken naar de vlinders en wat kleine karekieten (zie ook de foto’s) zag ik dat het vogeltje besloot richting de bosjes “vlak voor mijn neus” te vliegen. Daar bleef het zeker een minuut of 3 à 4 lekker zitten. Rondkijkend, roepend. Ondertussen bewoog ik zo weinig mogelijk uiteraard en maakte een serie foto’s waar ik echt ongelofelijk blij mee ben (zie boven voor één er van).
Na nog wat foto’s te hebben gemaakt besloot ik, zoals gemeld via onder andere Roderwolde, terug te rijden naar huis. Wat rest zijn de foto’s en de vraag: zijn de Onlanden nu écht zo mooi? Ja. Het is er zeker mooi en ik trof er vogels en vlinders aan die je anders niet snel ziet. Anderzijds lijkt het qua beheer (vegetatie e.d.) op veel andere gebieden in Nederland maar toch heb ik er dus ook weer dieren (vogels, vlinders) aangetroffen die ik elders niet eerder heb gezien (hoewel ze vast ook voorkomen in de Kollumerwaard e.d.). Als je hoge verwachtingen hebt van het gebied door de ‘gepimpte’ foto’s, dan moet ik je helaas teleurstellen. Zo ziet Nederland er simpelweg niet uit.
Wat geef je iemand die alles al heeft? Lastig, maar mijn zwager en schoonzusje wisten het wel. Voor mijn 50e verjaardag hadden ze mij recent een ‘bikepointer’ en een ANWB Fietsgids cadeau gedaan. Vandaag heb ik ‘m voor het eerst gebruikt. Meteen maar een flinke fietstocht uitgezet via de ANWB Fietsknooppuntenplanner. Die knooppunten overschreven op een kaartje, kaartje in de ‘pointer’, op het stuur bevestigen en gáán.
Een super cadeautje voor de echte fietsliefhebber natuurlijk. De gids heeft allemaal routes maar je kan dus ook via internet je eigen routes plannen. Stel een paar punten in op de kaart waar je langs wilt en de planner doet de rest. Vervolgens volg je gewoon de aanwijzingen (knooppuntnummers). Het ging tijdens de route een paar keer niet helemaal zoals gepland omdat er op diverse plaatsen werkzaamheden waren en op één plek het bordje simpelweg ontbrak. Maar gelukkig ken ik de buurt een beetje, dus dat scheelt. Uiteindelijk heb ik ongeveer de geplande route gevolgd.
De route ging van/via Noordhorn, Zuidhorn, Enumatil, Oostwold, Leekstermeer, Leek, Leeksterhout, Pasop, Zuidhorn en weer aankomst in Noordhorn na ca. 40 kilometer fietsen. Helaas geen Strava-logging deze keer. Want, ter hoogte van het Leekstermeer zag ik dat de accu van de telefoon behoorlijk leeg was. Ik schakelde ‘accubesparing’ in, niet beseffend dat daarmee de Strava-app niet meer volgt wat je doet (want: geen GPS).
A7 ter hoogte van Oostwold (viaduct, Hoofdstraat)
Het Leekstermeer zelf zie je niet op deze fietsroute. Wel het mooie gebied dat er omheen ligt. Dat begint al bij Enumatil (foto bovenaan) waar je richting de A7 fietst. Dat is voor de echte natuurliefhebber misschien wat minder leuk: een deel van de route gaat vlak langs de autosnelweg, bij Oostwold er over heen en vervolgens weer een stuk er langs. Wat ik dan vanuit het oogpunt van foto’s maken weer helemaal niet erg vind. Want normaliter kom je nooit zo dicht bij de autosnelweg.
LEEKSTERMEER Het gebied rondom het Leekstermeer is populair bij allerlei vogels. Met name veel ganzen, meeuwen, sternen, futen, eenden en meerkoeten gezien. Maar ook een ooievaarsnest met een paar prachtige ooievaars er op!
Ondanks dat ik een e-bike heb was het een redelijk pittige tocht. Het waaide behoorlijk hard en voor wie denkt dat je daar met een e-bike geen last van hebt: jazeker wel. Ik fiets namelijk altijd in de láágste “ondersteuning”-stand en moet daarom zelf ook wel degelijk goed meetrappen. Als ik ‘m in de 2e of 3e stand zou zetten zou ik inderdaad nagenoeg niets hoeven te doen, maar… dan is je accu na 20 kilometer zéker uitgeput. En dat is niet de bedoeling natuurlijk. Zo haal ik maximaal voordeel: ik heb een hogere snelheid, meer actieradius, en toch ook de nodige beweging.
Terug naar het gebied: er zijn dus veel vogels waar te nemen en grote delen zijn ingericht als broedgebied. Je mag er dus fietsen maar ook grote delen mag je niet komen. Het is voor de vogels een waar paradijs dus!
Bij Leek richting Pasop gegaan. Er waren daar ter hoogte van Leek wel wat hindernissen in de vorm van wegwerkzaamheden e.d. waardoor ik de route niet helemaal kon volgen (en ook op de maps klopt het niet helemaal). Bij Pasop trof ik niet alleen ganzen, schapen en lammetjes maar ook een buizerd verstopt in de boom. Ik wist op voorhand dat het geen geweldige foto zou worden maar vond het op zich toch de moeite waar ‘m te maken en te plaatsen.
De knooppuntenplanner heeft zijn nut dus goed bewezen – het is een ideaal hulpmiddel om een route uit te zetten en te volgen (door de meestal goede bebording). Kan het zeker aanraden!
ROUTE GOOGLE MAPS
Voor de volledigheid nog even de route (zonder omwegen wegens werkzaamheden) volgens Google Maps (omdat zoals gezegd de Strava-app was gestop). Totale afstand was ruim 40 kilometer.
Een prachtige heldere, koude, winterse middag én ik had gezien dat er een nieuw fietspad is langs het van Starkenborghkanaal tussen Zuidhorn en Aduard. Een kant van het kanaal dat je, vanaf Aduard, normaliter alleen kon fietsen tot aan de afslag Den Horn (Spanjaardsdijk) is nu doorgetrokken naar Zuidhorn. Daar moest natuurlijk langs gefietst worden en vandaag was het een uitstekende dag er voor.
Onderweg werd ik behoorlijk verrast, niet in de laatste plaats door een buizerd die mij toestond een uitgebreide ‘fotoshoot’ te doen maar ook door een aalscholver, een prachtige grote zilverreiger die ik vanaf de Anna Borematoren. goed kon vastleggen en een mooi uitzicht. Ik weet nu al dat ik hier vaker langs ga fietsen want het is een mooie ‘aanvliegroute’ richting onder andere Den Horn maar ook het Middag-Humsterland!
In de zomermaanden fiets(te) ik regelmatig ‘aan de andere kant van het kanaal’ en vroeg mij af of de aanleg van het fietspad de vogels (vanwege de te verwachten drukte) niet zou verjagen. Maar de vogels die er nu waren laten het zich allemaal welgevallen al die drukte (want: er waren veel wandelaars en fietsers op pad vandaag!). Of dat in de zomer ook zo blijft, ik hoop het maar ik ben bang dat sommige vogels, die hier in de zomer hun nesten hadden, wel eens kunnen vertrekken/niet terug komen. Dat zou vreselijk jammer zijn – wellicht dat de Gemeente Westerkwartier het pad zou moeten sluiten in het broedseizoen?
Via dit fietspad komt je dus uiteindelijk langs ’t Stort – waar de uitkijktoren naast staat.
De toren heeft een ‘communicatiesysteem’ bestaande uit twee praattrechters: één helemaal boven in de toren en één op de begane grond. Via deze trechters kunnen mensen boven op de toren communiceren met mensen op de begane grond zonder stemverheffing (Welkom in Zuidhorn).
’t Stort is een oud slibdepot (1931-1932) dat nu een natuurgebiedje is. Het schijnt dat er veel vogels broeden en dat er ook veel ander wild komt. Nu woon ik hier al mijn hele leven in deze regio en wist van het bestaan niet eens af – dat komt, uiteraard, omdat het vanaf Zuidhorn niet zo makkelijk te vinden was. En, als je zoekt op Google vind je het ook nauwelijks. Tenzij je al precies weet waar je op moet zoeken uiteraard.
Via Aduard richting Den Ham gefietst en vandaar langs de Piloersemaborg, Spanjaardsdijk Noord en het ‘betonpad’ weer richting huis (Noordhorn). Even voorbij de Piloersemaborg zat een prachtige buizerd op een paal. Omdat ik bang was ‘m te verjagen, op vrij grote afstand en met ongunstig licht de eerste foto’s gemaakt. Maar hij, of zij, ging er niet vandoor. Voorzichtig fietste ik wat verder en nam nog een paar foto’s. En de buizerd bleef gewoon zitten terwijl ‘ie mij toch duidelijk in ’t snotje had.
Ik besloot nog iets verder te fietsen zodat ik de zon zo gunstig mogelijk had (ik moest daar uiteindelijk tóch langs dus hoe dan ook moest ik verder) maar ook nu bleef de buizerd, mij quasi-ongeïnteresseerd negerend, gewoon zitten. Met als resultaat toch een paar -vind ik- heel geslaagde plaatjes van deze buizerd.
Tot slot nog wat foto’s van gisteren toegevoegd, gemaakt bij een rondje wandelen door het dorp, onder andere langs het ‘hertenkamp’.
ROUTE
Een relatief korte route, ca. 12 km, deze keer. Gezien de temperatuur was het wel genoeg geweest dus heb ik het hier bij gelaten. Op de kaart staat de route langs de verkeerde kant van het kanaal want Google Maps kent het nieuwe fietspad nog niet.
MEER FOTO’S Klik op de afbeeldingen voor groot formaat
OP DE SCOOTER
