Het Kuzemer Klooster is er al lang niet meer. Wat rest is een fundament en een kromming in de weg die aangeeft waar het stond. Bij toeval kwam ik er langs. Het is mijn verjaardag vandaag. Maar door de coronamaatregelen is bezoek van meer dan één persoon niet toegestaan. Dus vieren we het niet echt. Wel met bami met saté op het menu vanavond en een gebakje bij de koffie. En omdat het heel mooi weer was, vanmiddag een fietstocht gemaakt.

De route ging vanaf Noordhorn richting het van Starkenborghkanaal. Daar kwam ik een paar prachtige ganzen en echt héél veel scholeksters tegen. Vervolgens bij Gaarkeuken een paar mooie Aalscholvers op de foto gezet. Ze negeerden mij volledig dus dat was perfect. Ik denk dat het een stelletje was, vooral druk met de veren in orde brengen.

Via Gaarkeuken langs Westerzand richting Lutjegast om vervolgens het Molenpad te nemen waardoor je net aan de rand van Grootegast uit komt. Als je daar aankomt staat er een restant van wat ooit een molen is geweest.

Voormalige korenmolen Grootegast

Je komt ze overal tegen. Heel praktisch de bovenkant er af gehaald en het onderste gedeelte heeft een nieuwe besteming gekregen. Bijvoorbeeld een woning zoals in Doezum of, zoals hier, een schuur. Wat wel jammer is want je zou ook hier een hele mooie woning van kunnen maken natuurlijk. Het kostte mij wat moeite om er informatie over te vinden maar het is toch gelukt.

De voormalige pel- en korenmolen in Grootegast is “in 1847 gesticht door M.G. Visser en vrouw A.K. Brinkman, gebouwd door J.F. Ritzema”. De molen werd geplaatst op het erf dat Visser in 1839 had geërfd van zijn ouders. Zijn broer erfde hun trekschuit met “alle bijbehorende rechten”. Er ontstond in het dorp nog wel wat tweespalt omdat er al een andere molen was (lees de hele historie hier).

De oorspronkelijke eigenaar overlijdt al vroeg, op 40-jarige leeftijd, en heeft dus niet lang van zijn nieuwe onderneming kunnen genieten. Mevrouw Brinkman, zijn weduwe, was ‘kastelein’ van het café dat er voor lag. Ze is 79 jaar geworden. Bij mijn weten is het geen familie van mij. Via de archieven kon ik vrij simpel achterhalen dat haar vader een schipper uit Leek was. Onze Familie heeft een Friese afkomst en is gerelateerd aan het dorp Veenklooster. Er zijn in de familie voor zover mij bekend ook nooit schippers geweest.

In de jaren ’30 van de vorige eeuw was de molen in verval geraakt en is het boveneind er af gehaald. In 1969 is het stenen onderstuk gedeeltelijk afgebroken en de stenen zijn gebruikt om de schuur, links in beeld, aan te bouwen.

Vroeger deed men niet zo moeilijk over het afbreken van een molen of een ander gebouw. Wat dat betreft mogen we van geluk spreken dat er nog zoveel historisch erfgoed over is!

Kuzemer Klooster

Vanuit Grootegast ben ik richting Sebaldeburen en vervolgens richting Boerakker gegaan. Ik zag daar een afslag waar ik bij mijn weten nooit eerder langs was gefietst: de Kuzemerweg. Bij het nakijken van de route op strava zag ik later dat ik die weg op een andere manier ook nog had kunnen bereiken en dan nog een ander onbekend stuk kan fietsen. Die hou ik dus nog tegoed!

Langs deze weg stond in het verleden een klooster. Er rest nu alleen nog een (vervuild) bord.

Kuzemer is een gehucht in de gemeente Westerkwartier in de Nederlandse provincie Groningen. De plaats is vooral bekend omdat hier in 1204 een vrouwenklooster werd gesticht. Het klooster behoorde tot de orde van de Premonstratenzers. Het werd gesticht op een hoger gelegen stuk zandgrond te midden van een groot veengebied. De naam zou verwijzen naar een maar, dat verbasterd werd tot mer. Het klooster had als naam Maria’s poort, wat aanleiding was om de naam van Kuzemer te zien als kuise Maria. Het klooster heeft bestaan tot de reductie van Groningen in 1594. Daarna is het gesloopt. De bouwstenen van het klooster werden door de provincie Groningen te koop aangeboden en zijn daarna gebruikt voor vele bouwwerken in dit deel van het Westerkwartier. (bron: Wikipedia)

Op zeker moment buigt de Kuzemerweg af naar Oldekerk maar er was ook een optie een fietspad te nemen -waar ik al vaker langs ben gegaan- richting de Tolberter Petten. Daarna via de Traansterweg, Pasop en ’t Faan richting Zuidhorn. Langs die wegen kan je nu rustig fietsen maar ik ben bang dat het in de zomer wel weer flink lastig wordt wegens de eikenprocessierupsen.

Voor ik overigens vandaag op de fiets klom was ik nog even langs mijn moeder gegaan. Haar vogel, Zoey, was uit de kooi en ik had een mooie toevalstreffer toen ik een foto (met de smartphone) wilde maken.

Foto’s en route

Klik op een foto voor groot formaat.