Kloosterburen was ik nog nooit geweest. Althans, niet op de fiets. Wel met de auto maar er toen niet echt aandacht aan geschonken wat daar te zien was. De plaats ken ik eigenlijk alleen van de Stichting Jezuskinderen Kloosterburen. In 1971 kochten ze daar het voormalige klooster om er een afkickkliniek en woongemeenschap te starten. Helaas ontspoorde het later en werd het sektarisch.
Enfin, dat was wat ik van Kloosterburen wist. Vandaag was ik op de bonnefooi een beetje gaan fietsen en aangezien ik de ’terugreis’ niet met tegenwind wilde fietsen liet ik de route een beetje bepalen door hoe de wind stond: er pal tegenin fietsen.
Gaandeweg kwam ik via Saaksum, Roodehaan, Warfhuizen bij Wehe-Den Hoorn terecht. Daar stopte ik om wat foto’s te maken van een paar witte kwikstaarten. Ze waren druk bezig hun veren te verzorgen.
Terwijl ik daar foto’s aan het maken was kwam mij een motorrijder tegemoet: één van mijn broers! Of all places kom je elkaar dáár dus tegen! Hij keerde om een praatje te maken. Hij vertelde dat hij net een kerk had gezien met een bijzonder torentje “die kant op”. De kerk van Hornhuizen. Maar dat wist ik toen nog niet. Ik besloot daarom de weg “die kant op” eens verder te volgen. Wellicht dat ik het toevallig tegen zou komen.
En zó kwam ik in dus Kloosterburen terecht. 🙂
Een relatief klein dorp maar bekend, zelfs bij Koning Willem-Alexander, vanwege haar verenigingsleven. Ook bekend als het meest noordelijk gelegen Carnavalsdorp. In carnavalstijd heet het ‘Kronkeldorp’.
Naast het voormalige klooster staan er twee prachtige kerken: de Nicolaaskerk, oorspronkelijk gebouwd rond de 13e eeuw, en de Sint-Willibrorduskerk (de grootste) waar ook een kloostertuin is. Daar ben ik ook even doorheen gewandeld.
De Nicolaaskerk bevindt zich op een verhoogd voormalig kerkhof dat nu dienstdoet als plantsoen. De voorganger fungeerde als kloosterkerk van het premonstratenzer Oldeklooster te Kloosterburen. Dit klooster werd gesticht in 1175 als dochterklooster van Mariëngaarde te Hallum en was gewijd aan Johannes de Evangelist. (Wikipedia)
Hoewel de Sint-Willibrorduskerk natuurlijk meer ‘pracht en praal’ heeft vond ik de Nicolaaskerk toch ook erg mooi (foto onder).
Kloosterburen is een van de “katholieke enclaves” op het Hogeland, dat voor de rest gereformeerd of hervormd is, zoals het naastgelegen Kruisweg waar de voormalige Gereformeerde Kerk nu inmiddels een woning is (zie foto’s).
Na zo’n 20 kilometer tegen de wind op fietsen vond ik het wel mooi geweest en besloot met de wind in de rug weer een beetje richting huis te gaan. Onder andere via Kruisweg en een paar fietspaden die ik nooit eerder gereden had vanuit onder andere Leens richting Houwerzijl (opmerkelijk genoeg aangegeven als “Theefabriek” op de bordjes!).
In Leens stond het niet aangegeven maar je kunt dus vanuit Leens de Rietemastraat volgen om vervolgens via de Leenstertillen richting Electra te gaan. Een mooie landelijke fietsroute die zeer de moeite waard is, vond ik.
De volledige route staat op het kaartje en ook op Strava.
Aduard – Ezinge
Eerder, eind maart, had ik ook nog een mooie rit gemaakt richting Aduard en Ezinge. Zie hier voor de route. Langs punten, zoals het kerkje van Harkema, waar ik al vaker over geblogd had en daarom geen apart blog daarover, wel nog een paar foto’s er van hieronder.
Reden dat ik deze route vooral nog even noem is omdat ik onderweg, ter hoogte van Fransum, de eerste Grutto’s dit jaar tegenkwam. Da’s toch altijd weer fijn, want de Grutto heeft het moeilijk in Nederland en ik ben blij ze toch met enige regelmaat in onze regio te zien.
Foto’s Kloosterburen
Klik op de foto’s voor een vergroting.
Foto’s Aduard – Ezinge
