Het Lauwersmeergebied is een prachtig natuurgebied dat het hele jaar door eigenlijk het bezoek waard is. De natuur is daar prachtig en ruig. Er is ruimte en rust (als je weet waar je moet zijn). Door de fotofietstocht van vorige week, van ruim 40 kilometer, geïnspireerd qua afstand (zeg maar: licht overmoedig geworden) en  met dit prachtige weer uiteraard weer op de fiets.

Ik kwam onderweg onder andere (zicht) kwikstaarten, zilverreigers, torenvalken, (foto) zwanen, spreeuwen, buizerds, konikspaarden, eenden, schapen, vlaamse gaai en schotse hooglanders tegen.

In eerste instantie had ik een route gepland van zo’n 45 kilometer. Later bleek mij dat een deel van de geplande route géén fietspad was maar te voet moest worden afgelegd. Wat ik dan ook heb gedaan. Dus een kilometer of drie gewandeld naast zo’n, door iets gewijzigde route, 40 kilometer fietsen.

Het doel was om te kijken of ik wellicht Schotse Hooglanders en Koninkspaarden zou tegenkomen. En dat was inderdaad het geval! De route was uitgezet richting de parkeerplaats bij Vogelkijkhut De Baak, waar ik vorig jaar ook al eens heen gefietst was, echter via een andere, nog langere, route.

Van Noordhorn via Niezijl, Kommerzijl en Munnekezijl ging ik richting het geplande punt. Ruim voor de parkeerplaats kwam ik langs de Kwelderweg de Konikspaarden tegen.

De konik is van oorsprong een in Polen en Wit-Rusland in het wild of halfwild gehouden paardenras dat klein van stuk en heel sober is. Koń is Pools voor paard, konik (konjiek) voor paardje. – Wikipedia.

Bij de Konikspaarden waren ook een paar buizerds aan ’t rondcirkelen.

Hoewel niet perfect er toch een paar plaatjes van kunnen maken. Mijn Sony Cybershot is hier niet optimaal voor natuurlijk. Ik prijs mij dan ook altijd gelukkig als er van de foto’s die ik maak minstens één of twéé gelukt zijn in zo’n situatie.

Ik verwachtte bij de parkeerplaats een fietspad te vinden die vlak langs het water zou gaan – maar de route liep iets anders dan ik dacht. Er is overigens wel een fietspad, daar was ik al eens eerder langs gegaan, richting Zoutkamp. Ook de moeite waard maar niet het plan voor vandaag. Wel kon ik te voet naar het punt waar ik heen wilde – en volgens de bordjes was daar een “Uitzichtheuvel”. Dat leek mij leuk!

Na een flink stuk lopen kwam ik aan bij Uitzichtheuvel De Babbelaar. Dat viel een beetje tegen. Dit verhoginkje in het landschap roept bij mij nou niet echt associaties op met een heuvel. Enfin, ik kon er in elk geval wel even pauzeren (het was al lang tijd voor de lunch) en er is inderdaad een aardig uitzicht.

De staat van onderhoud is niet best overigens (zie overige foto’s) en het paaltje vlak voor het hek kan een hindernis zijn voor de wat gezettere mensen onder ons – het hek kan niet erg ver open hierdoor namelijk. Ik was blij dat ik de afgelopen jaren flink ben afgevallen 🙂

Geen idee of hier vaak mensen komen maar het is in elk geval een heerlijk rustige plek. De ca. 1,5 kilometer er heen is wel saai – wederzijds riet en één lang, recht, pad.

Bij de parkeerplaats waren wel Schotse Hooglanders maar vrij ver weg. Verder gefietst richting de afslag Ooster-Nieuwkruisland. En precies bij die afslag, op de T-splitsing, was een flinke kudden hooglanders vlak langs de weg. En ze waren tamelijk nieuwsgierig naar die fietser-met-camera.

Een mooie gelegenheid om ze eens uitgebreid te fotograferen!

Via Ooster-Nieuwkruisland richting Warfstermolen, Halfweg, Pieterzijl en van daar richting ’t Hoekje, door het NAM Park “De Noorderriet” heen gefietst richting Kommerzijl. Via Kommerzijl richting Niehove en van daaruit maar weer richting Noordhorn.

Tussen Niehove en Heereburen stopte ik even om een foto te maken (uiteindelijk niet gedaan) van het landschap. Plotseling ‘hoorde’ ik naast mij op de weg iets. Vogelpoep. Toen ik omhoog keek zag ik een flinke groep spreeuwen in de boom zitten. Maar even onder de boom weg gegaan (ik wilde mijn nieuwe jas niet onder de vogelpoep!) en ze bleven mooi zitten. Dus natuurlijk ook van de spreeuwen een paar foto’s gemaakt. Dat is mij maar één keer eerder gelukt, en zeker minder goed. Want meestal houden ze behoorlijk afstand, zo is mijn ervaring.

Tijdens het fietsen door het NAM Park nam ik daar nog even, op een bankje zittend, een kleine pauze. Want m’n laatste broodje en drinken moesten nog even weggewerkt worden.

Met veel geschreeuw kondigde een Vlaamse Gaai zich aan in de boompjes tegenover mij. Ondanks de belabberde (tegen)licht-omstandigheden toch foto’s gemaakt. Het is me nooit eerder gelukt een Vlaamse Gaai op de foto te krijgen dus deze kans moest ik hoe dan ook benutten.  Ik moest veel schaduw uit de foto halen en hij is verre van perfect maar enfin, “pictures or it didn’t happen” zeggen ze wel eens. Bij deze: it did happen. Vlak voor mij neus.

ROUTE: STRAVA APP
In het verleden had ik al eens een paar apps geprobeerd voor het ‘volgen’ van je toch zodat ik die makkelijker kon delen (en zelf ook een goede ‘naslag’ had van de rit). Tot nu toe had ik nog niets gevonden wat me beviel. Eén app was veelbelovend maar had als nadeel dat, zodra het scherm in de “vergrendeling” ging, het loggen stopte. Daar heb je dus niets aan!

Ik zag vaak wielrenners en hardlopers op instagram iets posten van ‘Strava’. Ik ging er daarom van uit dat dat iets voor sporters was. Toch maar eens gedownload vanmorgen en geïnstalleerd.

Tot mijn verrassing heeft de app ook zelfs een “e-bike-rit” en andere route-aanduidingen. De app verzamelt een aantal gegevens, inclusief de route uiteraard. Ik heb ‘m niet steeds bij alle stops gepauzeerd, dan blijf je bezig. Wel bij de wandeltocht. Zo heb ik een mooie, accurate, meting én de route wordt automatisch (correct) voor mij vastgelegd. De fietsteller wijkt ca. 1 kilometer af en Google Maps (in dit geval) zo’n 300 meter. Ik ga er maar vanuit dat de app klopt, die zit tussen Maps en de fietsteller in.

Je kunt er foto’s van de route aan toevoegen en het delen via Social Media en met andere Strava-gebruikers. Het is supersimpel in gebruik. Ik ben er blij mee!

Tot slot nog even de route via Google Maps (klik hier). In de screenshot heb ik nog even de wandeling ingetekend (via afstandsmeting).Het is natuurlijk nooit helemaal een rechte lijn maar in dit geval scheelde het niet alles.

MEER FOTO’S
Klik op de foto’s voor groot formaat