In de veronderstelling dat het vandaag Open Monumentendag was (..) stond een bezoekje aan de Eendenkooi Nieuw Onrust bij de Waddenzee in de planning. Kleine vergissing in de datum, de Open Monumentendag is op 9 september 2023.
Dat wil niet zeggen dat een fietsrit naar de Waddenzee, in de buurt van Hornhuizen, zonder bezoekje aan de Eendenkooi Nieuw Onrust niet de moeite waard zou zijn. Integendeel!
Het was heerlijk rustig aan het wad. Afgezien van schapen, vogels en twee duitse toeristen kwam ik niemand tegen. Het was heerlijk weer ook, in het bijzonder voor een fietstocht.
Naast de gebruikelijke zeemeeuwen en schapen op de dijk was er bij de Waddenzee meer te zien. Een aantal Tureluurs, Witte Kwikstaarten en Grote Zilverreigers hielden zich er ook op, net als een aantal huiszwaluwen die er nestjes hadden bij een gebouwtje aan de dijk.
Kerk van Hornhuizen
De kerk van Hornhuizen zie je al van ver door de opvallend gekleurde torenspits. De kerk was open, dus heb ik deze uiteraard bezocht.
“De kerk van Hornhuizen is een zaalkerk uit de 19e eeuw in de Groninger gemeente Het Hogeland. De toren van de kerk dateert uit de 15e eeuw en valt erg op door de gele lantaarn. Sinds 1978 is de kerk in het bezit van Stichting Oude Groninger Kerken. Het kerkgebouw doet nu dienst als dorpshuis.” (Wikipedia)
De kerk bezit een aantal bijzonder stukken zoals een zeer oude statenbijbel uit 1682 en een avondmaalsbeker uit 1684 en een gemarmerde avondmaalstafel uit de 18e eeuw, geplaatst voor de preekstoel die zich tegenover de ‘herenbanken’ bevindt.
De oude 14e eeuwse toren was ook open voor publiek. Ik was al eens eerder in deze kerk geweest maar kon toen de schakelaar voor de verlichting niet vinden waardoor ik de toren niet had beklommen. Nu was de verlichting aan! Dus besloot ik de toren te gaan bekijken.
Via de wat moeizaam begaanbare trappen kun je, “op eigen risico” zo vermeldt het bordje, naar boven klimmen. Daar heb je dan zicht op het uurwerk en de klok.
Pas toen ik weer beneden was zag ik op een informatiebordje dat je op de verdieping waar de klok zich bevind verder had kunnen gaan (over ‘t hoofd gezien, waarschijnlijk achter de deur?) om helemaal boven in de toren te komen waar je dan van het uitzicht kunt genieten.
Het was mij te veel moeite om voor de 2e keer de trappen naar boven te nemen dus dat heb ik gelaten voor wat ‘t was.
Windepijlstaart
Richting Ulrum fietsend zag ik op het fietspad een flink uit de kluiten gewassen rups, van een centimeter of acht, van de Windepijlstaart.
De Windepijlstaart is een nachtvlinter en om te zien niet een heel bijzondere vlinder, afgezien van de afmetingen (spanwijdte van 9 tot 13 cm!).
Volgens waarneming.nl is de Windepijlstaart een “vrij algemene” vlinder. De Vlinderstichting en Wikipedia vermelden echter dat dit (in Nederland) niet het geval is: “Vrij zeldzaam. Een trekvlinder uit Zuid-Europa die in jaarlijks wisselende aantallen overal in het land kan worden waargenomen. Soms worden ook trekkende vlinders boven zee waargenomen.”
Omdat midden op een fietspad rondkruipen voor de rups mij geen goed plan leek even snel een foto gemaakt en de rups toen maar in het gras gezet.
Kerk van Niekerk (Hogeland)
Ook de kerk van Niekerk (Hogeland) heb ik al vaker gefotografeerd maar ik was er niet eerder binnen geweest. Ook hier hing het bekende bordje “Kerk Open”. Dus ook de kerk van Niekerk van binnen bekeken.
In tegenstelling tot de kerk van Hornhuizen, die als dorpshuis dienst doet, is de 13e eeuwse kerk van Niekerk nog echt als een kerk ingericht.
De kerk heeft een interessante historie, inclusief referenties aan de roof van de Zilvervloot. En we komen ook een ‘herenbank’ van de familie Von Innhausen und Kniphausen tegen, een Oost-Fries adelijk geslacht die tevens eigenaar waren van landgoed Nienoord in Leek. In het kerkje van Midwolde is een prachtig praalgraf van hen.
Bloemenzee bij Electra
Langs het Reitdiep, bij Electra, was op het ‘dijkje’ naast de weg een enorme bloemenzee. Insecten en vlinders genoten er van, maar zij niet alleen natuurlijk. Ik heb er een aantal foto’s van gemaakt, net als van de ganzen die er rondliepen.
Thuis aangekomen werd ik nog verrast door een Kleine Vuurvlinder op de oprit. Ik had volop gelegenheid om een aantal foto’s van het vlindertje, die ik nooit eerder heb kunnen vastleggen, te maken.
Foto’s en fietsroute
De fietsroute is te vinden op Strava.
