Da’s MAF, op pad met een DAF. Of niet soms? Bij het “Drents Kwartiertje” hebben ze een flinke selectie DAF 33’s waarmee je kunt toeren. En als je vanuit een moderne auto, bijvoobeeld onze Hyundai i10, in zo’n DAF 33 achter het stuur kruipt is dat even wennen!

Afgelopen dinsdag waren we met een groep collega’s naar het Drents Kwartiertje afgereisd. De dag werd besteed aan het spelen van “Wie is de Mol”. Inclusief een rit met de oerhollandse DAF. Het model van zo’n DAF doet je weemoedig terug denken aan “de auto van Opa en Oma”. Alhoewel dat een recentere versie was, een “DAF VOLVO”. De kleur van de DAF 33 waar ik in reed ’s middags was wel precies dezelfde als Opa’s oude DAF. Knalgeel.

De DAF 33 is uiteraard een inmiddels hoogbejaard wagentje. Gebouwd eind jaren ’60 tot begin jaren ’70. De bediening van zo’n wagentje is behoorlijk spartaans. En de remweg is .. nou, kun je nog spreken van een remweg eigenlijk? Volgens de instructeur drie keer langer dan een auto van deze tijd. Waarbij je dan wel, door “pompend te remmen” eerst even remdruk op moet bouwen. Ons werd gezegd niet harder te gaan dan zo’n 60 kilometer per uur. De wegen waarover we reden waren ook bijna allemaal 60km wegen. Los daarvan, die klinkerwegen wil ik met m’n moderne i10 al niet eens veel sneller nemen, laat staan met zo’n DAF 33.

Ondanks de hoge leeftijd zagen de DAF’s er nog patent uit. Daarvoor hebben ze bij het Drents Kwartiertje dan ook een eigen werkplaats. De monteur was net aan de slag toen wij er waren. Hij vertelde dat onderdelen zéér moeilijk te krijgen zijn. Maar een echte monteur lost het altijd wel op natuurlijk.

Het pientere pookje is natuurlijk een geweldige vinding geweest indertijd. Vooruit rijden? Pookje vooruit. Achteruit? Pookje achteruit. En gelukkig ben ik automaat rijden wel een beetje gewend dus dit was geen probleem allemaal. Op gang komen, gas terug, en het motortje snorde lekker. Zelfs met vier volwassenen er in had het DAF weinig moeite om vooruit te komen.

Ongelofelijk leuk om nu eens te rijden in zo’n wagentje die in mijn kindertijd nog veel op de weg waren. Het is écht autorijden. De stank van de benzine heb ik, bij wijze van spreken, nog steeds in de neus 🙂 En op zo’n middag denk ik dan wel eens… “Eigenlijk zou ik best zo’n DAF er bij willen hebben..”.

Tot slot nog een pluim voor het Drents Kwartiertje voor wat betreft de organisatie. Leuke spelleider, mooie auto’s, prachtige omgeving en leuke route. Zeer geslaagd!

(In verband met de privacy zijn er alleen foto’s van de auto’s geplaatst op deze site)