Natuur ontstaat vanzelf als in een bepaald gebied van menselijk ingrijpen wordt afgezien. Maar dat is niet “de door de mens gewenste” nieuwe natuur. Met de term nieuwe natuur wordt vooral aangelegde en volgens een bepaald natuurbeeld beheerd nieuw natuurgebied bedoeld.

In Groningen heb je een aantal van die gebieden, ’t Roegwold is er één van.

Ten oosten van Groningen ligt ’t Roegwold, een gebied met oude natuur én steeds meer nieuwe natuur. Landbouwgronden tussen de al bestaande natuurgebieden worden hier heringericht. In de Westerpolder heeft de eentonige grasmat al plaatsgemaakt voor een ruige bodem. Hier komen nu mooie bloeiers voor als goudknopje en rietorchis, en vogelsoorten als de roodborsttapuit en kleine karekiet.

De beschrijving op de site van Staatsbosbeheer maakte mij nieuwsgierig en ik besloot op 1e Paasdag er te gaan kijken.

Nieuwe Natuur

Het is mij al vaker opgevallen dat de zogeheten ‘nieuwe natuur’ nogal op elkaar lijkt.

Nieuwe natuur ontstaat door eerder voor andere doelen gebruikte gronden zo in te richten dat een voor die plaats natuurlijk landschap of landschapselement ontstaat. Dit kan op verschillende manieren plaatsvinden, bijvoorbeeld door te stoppen met het bewerken van de landbouwgrond. Een andere optie is om de vruchtbare bovenlaag te verwijderen en daarna het terrein te laten verwilderen. (Wikipedia)

Veel water, moerassig, veel riet. Met als gevolg dat je hier onvermijdelijk, naast veel muggen, Grauwe Ganzen, Eenden, Meerkoeten en Kleine Karekieten tegen zal komen.

Ik was naar het door Staatsbosbeheer aangewezen startpunt gegaan (navigatie op de telefoon, met Google maps, heel makkelijk te vinden).

Daar kom je op een door het gebied heen liggend breed, recht, betonpad. Ik was er vanuit gegaan dat het wat meer, qua paden en mogelijkheden, zou lijken op de Onlanden. Dat viel helaas tegen.

Wintertaling

Er waren weinig vogels te bekennen. Wel veel wandelaars en fietsers die, soms met veel kabaal, over het pad trokken. De karekieten hoorde je in de verte wel, maar lieten zich natuurlijk niet zien door zoveel drukte en lawaai. Door de brede, hoge, rietkragen langs het betonpad had je helaas ook weinig zicht op de vogels in het water. Heb er toch een paar op de foto kunnen krijgen: grauwe ganzen en een wintertaling.

Ritje door aarbevingsgebied

Je raad het al, ik was teleurgesteld in wat er te zien viel in ’t Roegwold. Mij zie je er niet weer. Maar uiteraard is dat allemaal persoonlijke voorkeur, anderen zullen het wellicht prachtig vinden.

Staatsbosbeheer en andere natuurorganisaties lijken hier echter in de regio maar één opvatting te hebben over natuurgebied, eigenlijk in mijn ogen kunstmatig natuurgebied, en de gebieden lijken dus allemaal op elkaar. Ik zal er wel niet genoeg verstand van hebben maar begrijp niet waarom dit allemaal van die kunstmatig ingerichte gebieden zijn die niet alleen allemaal op elkaar lijken, ze hebben ook een eentonige vegetatie (vooral veel riet) en er komen ook alleen maar bepáálde vogelsoorten op af.

Ik ben een beetje willekeurig verder gereden door de omgeving – zo kwam ik door verschillende dorpen en streken waar de aardbevingsschade overduidelijk te zien is. De dashcam stond aan tijdens de rit, ik zal de beelden van de rit mogelijk later nog wel eens delen via Youtube.

Thuisgekomen had ik nog maar nét de camera binnen gelegd of ik ontwaarde een mooie vink in de boom. Snel de camera weer gehaald in de hoop dat ‘ie er nog zat en jawel! Nét op tijd. Eén foto kunnen maken en de vogel was al weer gevlogen.

Foto’s ’t Roegwold