Fietsen van de Kollumerwaard naar Lutjegast

Een fietstocht richting de Kollumerwaard, via onder andere Kommerzijl, Munnekezijl en vervolgens richting Kollumerpomp (Ooster-Nieuwkruisland), Warfstermolen, Pieterzijl, door de Westerhorn om uit te komen bij Lutjegast.

Een gevalletje van enige zelfoverschatting én een hekel aan een lang recht stuk tegen de wind in zorgde voor een flinke tocht vandaag. Volgens de fietsteller ruim 50 kilometer, Strava was iets minder optimistisch en gaf 2 kilometer minder aan.

Ooievaars

Het plan was er al langer om weer eens op de fiets richting Kollumerwaard te gaan. De laatste (en ook de eerste) keer dat ik daar heen was gefietst was in februari 2019. Het plan was, en dat is ook gelukt, om vervolgens door Ooster-Nieuwkruisland terug te fietsen. Dat ik uiteindelijk in Lutjegast uit zou komen was niet helemaal de bedoeling, maar wel leuk want: een nieuw stukje fietspad ontdekt waar ik nog nooit eerder langs was gekomen.

Vlak na vertrek trof ik even buiten Noordhorn drie ooievaars aan. Ik denk dat het waarschijnlijk dezelfde zijn die ik eerder deze week ook al had gezien toen ik naar Electra ging fietsen maar toen waren ze te ver weg om goed vast te kunnen leggen. Nu niet en ze bleven rustig rondscharrelen terwijl ik foto’s maakte.

Mooi dat ze nu ook hier regelmatig voorkomen! Even verderop, bij Heereburen, een prachtige reiger. En later nog meer reigers. Kennelijk hebben ook die het goed hier! En een kievit redelijk goed op de foto. De rit begon dus al weer goed.

Kollumerwaard

Ik ben richting de parkeerplaats gefietst langs de Kwelderweg, daar heb je namelijk een soort van ‘uitkijkwand’. Ik wilde daar even een stop maken om even een kijkje te nemen en even wat te rusten maar helaas was het daar nogal druk en de ‘anderhalve-meter’ regel werd door de mensen daar vol genegeerd. Dus ben ik door gefietst.

Wie overigens ook de aanbevelingen aan hun laars lijken te lappen zijn de racefietsers. In grote groepen, zonder voldoende afstand, kwam ik ze weer tegen.. en niet alleen vandaag, het is al een tijdje gaande dit gedrag. Dat terwijl de Wieler Unie héél helder is over de richtlijnen! Maximaal vier personen, anderhalve meter afstand! En zoals ik later zag negeren ook jongeren, in overvolle bootjes, de regels massaal. Het is jammer en dom. Verder ga ik er maar niet over “zeuren”, de eventuele consequenties zijn voor de mensen zelf.

Helaas lieten de Konikpaarden zich alleen van grote afstand zien vandaag. Er waren wel wat Buizerds actief, maar ook maar lastig vast te leggen door de hoogstaande zon én afstand. Toch een poging gewaagd om een te ‘volgen’ met de camera en een paar opnames gemaakt. Niet perfect, wel goed te zien hoe het dier aan het speuren was naar prooi.

Daarnaast zag ik ook hier weer een prachtige Kievit, nog dichterbij dan bij Heereburen en hij bleef mooi rustig rondscharrelen zodat ik ook hier weer een aantal foto’s kon maken (bovenaan).

Lutjegast

Uiteindelijk kwam ik dus in Lutjegast terecht. Geboorteplaats van Abel Tasman, Klaasje Meijer (van K3) én natuurlijk kennen we Lutjegast omdat Arjen Lubach er in zijn kinderjaren gewoond heeft..

De geplande route was in eerste instantie om via de Bosscherweg richting Noordhorn te gaan, langs Grijpskerk en Niezijl, maar zo’n lang stuk vol tegen de wind in had ik geen zin in. Dus besloot ik door de Westerhorn te fietsen. Echter, daar kwam natuurlijk bij Eibersburen weer de keuze: een lang recht stuk min-of-meer tegenwind (en ik vind het saai, zo’n lang recht eind) langs het Van Starkenborghkanaal of iets anders verzinnen. Ik besloot te kiezen voor nog een stukje extra omrijden via Lutjegast.

Er is daar een heel leuk “hertenkampje” zo zag ik. Even gestopt om wat foto’s te maken van de herten, eenden en de pauwen. Als je stopt komen de dieren, in de verwachting van voer, natuurlijk gelijk op je af. De kippen voorop uiteraard (“er als de kippen bij zijn” is natuurlijk wel ergens op gebaseerd).

Lutjegast kende tot niet eens zo lang geleden maar liefst drie(!) kerken op een inwoneraantal van iets meer dan 1100 mensen. Er zijn er nu nog twee en de foto toont de (voormalige) Gereformeerde Kerk. Opvallend: géén kerktoren! De kerk is een zogeheten ‘kruiskerk’, wat verwijst naar de plattegrond van het gebouw.

In een interview vertelde Arjen Lubach al eens dat zijn ouders niet erg honkvast waren en dat ze nog wel eens wisselden van kerk, wat ze indertijd niet in dank werd afgenomen. De tijden zijn veranderd; Gereformeerden en Hervormden zijn weer één geworden in de PKN en de CGK is niet meer: die is in 2010 opgeheven.

De Hervormde Kerk is éigenlijk mooier maar omdat er allemaal bomen voor staan kon ik daar geen mooie foto van maken. Misschien in de winter een keer proberen, als de bomen wat minder blad hebben. Van de (voormalige) Christelijk Gereformeerde Kerk moet ik volgens mij nog ergens een foto hebben maar kan ‘m nergens meer vinden.

Via Westerzand wou ik richting Gaarkeuken gaan, maar daar kwam ik nog een afslag tegen: een fietspad dat ik niet kende. Dus dat gevolgd en zo kom je uiteindelijk alsnog via een leuke route bij Gaarkeuken aan.

Het staat niet echt aangegeven dat je er langs kunt, er staat slechts een bordje met ‘fietspad’ maar waar je uitkomt mag je dus raden. Zoiets vind ik dus altijd leuk, onder het motto “we zien wel waar het schip strand” moet ik zo’n pad natuurlijk volgen. En dat ging, zoals meestal, goed.

Bij Gaarkeuken stond een oude tractor geparkeerd van een merk waar ik natuurlijk door de naam wel een vermoeden had van de herkomst (Italië) maar nog nooit eerder was tegengekomen. Het blijkt een behoorlijk fabriek te zijn, opgericht in 1910 en nog steeds actief.

Carraro Agritalia designs and builds standard, vineyard and orchard specialty tractors from 55-100 hp under contract for various tractor manufacturers and distributors. Current and past clients include: Antonio Carraro, Case IH, Challenger, Claas, Eicher, John Deere, Massey Ferguson, Renault, Valtra & Yagmur.
(Wikipedia)

Als liefhebber van oude auto’s, tractoren en motoren (dwz. om er naar te kijken!) moet je daar dan natuurlijk wel even een plaatje van maken!