Er als de kippen bij zijn is een staande uitdrukking. En niet voor niets. Ik heb een kleine moestuin, twéé zelfs. Zo’n vierkante-meter-tuin. Twee van die bakken van 1,20×1,20. Gewoon omdat we het geinig vonden daar eens mee te experimenteren. De groenten gaan vrij succesvol in die bakken. Zonder gif, gewoon de zon en wat water. Maar soms gaat er wel eens iets mis.

Slakken verdelgen doen we door ze er uit te vissen en elders, ver weg, “vrij te laten”. Maar soms ben je te laat daarmee. Dan is de beoogde sla-oogst dus verdwenen in één nacht. Naaktslakken zijn er gek op. Er was nog één prachtige krop sla die aan die hongerige beesten was ontkomen. Dus ik had nog goede hoop. Tot ik zag dat die ging schieten. Tja, die kon dus ook wel weg. Maar weggooien in de groene container is jammer als je vlakbij je huis een ‘hertenkampje’ hebt. Kippen en herten houden wel van zo’n dikke krop (doorgeschoten) sla. Ook véél beter voor ze dan brood. Dus er maar even heen gelopen met de camera. De kippen waren er als eerste maar konden het toch ondanks de snelheid niet echt winnen van de herten. Die in een paar seconden de uit de kluiten gewassen doorgeschoten sla zich goed lieten smaken. Van de kippen geen foto’s, ik was te laat (of beter: zij te snel).

De Diva’s, oftewel de Kuifeenden, waren ook weer druk bezig met de poetsbeurt. En die vonden het prima dat ik foto’s maakte terwijl ze de veertjes glad streken.

Fietsen naar Feerwerd: lek gereden!

Het was prachtig fietsweer en ik besloot daar even van te genieten met een “niet al te lang” rondje. Niet echt besloten waarheen de reis zou gaan maar wel dat ik langs het Reitdiep wilde fietsen (route is ook op Strava te vinden).

Energie: het nieuwe verdienmodel voor boeren?

Het was mij al eerder opgevallen dat er bij het Aduarderdiep, tussen Aduard en Feerwerd, waar je een mooi fietspad hebt, dat er in de weilanden driftig gegraven werd, drainagebuizen lagen en beton gestort was. Ik had al zo’n vermoeden wat het zou worden, vandaag zag ik een spandoek – inderdaad: er komt een flink pakket zonnepanelen op het land te liggen daar.

Voor het aanzien van het landschap verschrikkelijk al die zonnepanelen. Vooral als je bedenkt in wat voor mooie omgeving dat gebeurt. Ik vraag mij af waarom hier toestemming voor is gegeven.

Vanuit het standpunt van de boeren begrijp ik het wél. Boer zijn wordt steeds lastiger. En als je dan je land kan verhuren (of verkopen) aan een “zon-ondernemer” of investeerder, waarom dan niet? De grond moet geld opbrengen. Dat is gewoon het verdienmodel. Of je er nou dieren op zet en (letterlijk) uitmelkt of de grond anderszins laat renderen. Dan kies je voor de beste opbrengst en dit is natuurlijk een hoog renderende oplossing waar je ook nog eens weinig voor hoeft te doen als boer.

Toch vind ik het (even “op de zeepkist”) erg bezwaarlijk dat er op grote schaal landbouwgrond ingezet wordt voor de energietransitie. Niet in de laatste plaats omdat ik het lelijk vind maar vooral omdat het landbouwgrond is. Vruchtbare grond, die voedsel kan opbrengen, op die manier buiten gebruik stellen is in mijn ogen not done. Er zijn genoeg daken van allerlei (overheids)gebouwen, kantoren, parkeergarages en huizen in Nederland waar zonnepanelen op kunnen. Daarnaast is het óók slecht voor de natuur (onder andere vogels). Oke, .. van de zeepkist af..

 

Via Steentil ging ik richting Feerwerd, langs het Reitdiep. Van daar richting Ezinge, en bij Hardeweer besloot ik een afslag te nemen die mij leuker leek dan op dat moment al weer richting huis te fietsen – daardoor fietste ik als het ware met een wijde boog om Ezinge heen om vervolgens via Saaksum, Barnwerd langs de Piloersemaborg richting Noordhorn te gaan.

Als ik het mij goed herinner kwam ik bij Hardeweer nog weer langs de Ezeltjes. Ezeltje Strek Je (om maar bij de staande uitdrukkingen te blijven) is ook een uitdrukking die niet uit de lucht is komen vallen..

 

Bij Saaksum – de Oogst wordt al weer binnengehaald op sommige plekken.

Onderweg kwam ik ontzettend veel buizerds, torenvalken en natuurlijk allerlei andere vogels tegen. Maar het werd al wat later, de zon stond laag en de vogels hadden er niet zo veel zin in – ze waren erg beweeglijk en gingen er vaak al vandoor als ik ook maar enigszins in de buurt was. Eén keer lukte het wel nog een buizerd op de foto te krijgen (foto staat hier onder).

Lekke band!

De achterband van mijn fiets was eigenlijk wel een beetje aan vervanging toe maar ik dacht “ach het kan nog wel even”. Ter hoogte van de Piloersemaborg maakte ik een onhandige manoeuvre en raakte met het achterwiel van het betonpad af. Oke, kan gebeuren. Maar even verderop werd ik in een scherpe bocht, kennelijk veranderde daardoor de druk op de band, geconfronteerd met de gevolgen. De zijkant van de band was flink gekneusd, de binnenband kwam er zelfs wat doorheen, en het begon flink te suizen. Lekke band. Dus de laatste kilometers, circa een half uurtje, met de fiets aan de hand gelopen. Dat wordt dus toch eerder langs de fietsenmaker dan gedacht.

Meer foto’s

Klik op een foto voor een grotere afbeelding.